Η Ανδρομάχη του χθες...
Ιλιάδα, ραψωδία Ζκι απ' το χέρι του πιασμένη η Ανδρομάχη 405
εδάκρυσε και του 'λεγεν «Οϊμέ! Θα σ' αφανίσει
τούτη σου η τόλμη, ω τρομερέ· το βρέφος δεν λυπείσαι
τούτο κι εμέ την άμοιρην που χήρα σου θα γίνω
ογρήγορα, ότι ογρήγορα θα ορμήσουν όλοι αντάμα
να σε φονεύσουν οι Αχαιοί και άμα σε χάσω, κάτω 410
στον μαύρον Άδη ας κατεβώ, διότι αν αποθάνεις
και συ, καμιά παρηγοριά δι' εμέ δεν θ' απομείνει,
και πόνοι μόνον· έχασα πατέρα και μητέρα·
.............................................................................
Αλλά λυπήσου μας, και αυτού μείνε στον πύργον, μήπως 431
ορφανό κάμεις το παιδί και χήραν την γυναίκα.
Κι εκεί στην αγριοσυκιά τους άνδρες στήσε οπού 'ναι
η πόλις καλοανέβατη, καλόπαρτο το τείχος·
Η Ανδρομάχη του σήμερα...
Τόσο διαφορετικές αλλά και τόσο ίδιες...
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου